In 2019 deed Marleen samen met haar vader mee aan de Roparun, als onderdeel van het Sparkles team #168. Dit jaar doet ze weer mee met de Roparun, maar dan vóór haar vader. “Vlak voor zijn overlijden zei hij tegen me: ‘Als je de kans krijgt, doe je toch wel weer mee met de Roparun he?!’.”
“In 2019 deden we met een team vanuit Sparkles voor het eerst mee aan de Roparun. Een non-stop estafette vanuit Parijs naar Rotterdam. We waren nog op zoek naar een extra hardloper, en omdat mijn vader fanatiek hardloper was, vroeg ik hem om mee te doen. Dat weekend was geweldig: met een grote glimlach op ons gezicht kwamen we samen over de finish. Dit was voor mijn vader echt een ervaring voor het leven. Hij was net 60 geworden en dat hij op deze leeftijd nog mee kon doen aan zoiets, daar was hij heel trots op.”
“Natuurlijk vonden we het toen al super belangrijk om geld op te halen om het leven van mensen met kanker draaglijker te maken. Mensen in onze omgeving zijn overleden aan kanker en mijn vader had zelf zijn ouders op jonge leeftijd verloren aan deze ziekte. Hij rende dat weekend écht mee voor hen. Heel bijzonder om samen te kunnen doen. Maar we hadden nog geen ervaring met een hospice, we hadden er geen beeld bij.”
Nog drie maanden
Afgelopen zomer staat het leven van Marleen volledig op z’n kop. Haar vader krijgt een auto-ongeluk waarna er verschillende onderzoeken volgen. Het blijkt al snel dat hij uitgezaaide kanker heeft met onder andere tumoren in zijn hersenen. “Het was echt niet goed en de arts vertelde ons dat hij nog maximaal drie maanden te leven had. Hij heeft dit uiteindelijk op vier dagen na nét niet gehaald.’’
“Mijn vader was een hele optimistische man, met altijd een brede glimlach op zijn gezicht. Daarin lijken we op elkaar. Die laatste drie maanden hebben we vooral nog heel veel gelachen samen. Pas in de laatste twee weken voor zijn overlijden, werd hij écht ziek. We hebben hem in deze periode een paar dagen thuis verzorgd, samen met de thuiszorg. De laatste vier dagen van zijn leven heeft hij doorgebracht in een hospice. Dat was heel fijn: niet alleen voor hem, maar ook voor ons als familie. Zo konden we die verzorgende rol loslaten en ons richten op het afscheid van mijn vader. We werden als familie volledig ontzorgd.”
Belofte
Vlak voordat haar vader overlijdt, belooft Marleen hem dat ze dit jaar weer meedoet met de Roparun. Deze keer voor hem. “De Roparun heeft veel betekend voor mijn vader, hij was zo trots op het team en de prestatie. Hij heeft het altijd erg speciaal gevonden dat hij hier deel van mocht uitmaken.’’
“Door mijn vaders laatste dagen in de hospice, heb ik van dichtbij ervaren hoe belangrijk goede palliatieve zorg is. Niet alleen voor de patiënt, maar juist ook voor de familie. Daarom vind ik het zo goed dat we inmiddels voor de vierde keer geld ophalen om het leven van mensen met kanker draaglijker te maken. Ik weet zeker dat mijn vader had gewild dat ik zijn verhaal op deze manier vertel. En daarom doe ik dat ook: met een traan, maar vooral ook met een hele grote glimlach.”
Wil jij Roparun en team #168 steunen? Doe een donatie!
Deutsch 
Nederlands