“Een lang weekend met je collega’s in de snelkookpan.”

Productowner Mariëtte van der Vuurst geniet van Roparun. “Heerlijk, een lang weekend met je collega’s in de snelkookpan van emoties en sportieve prestaties voor het goede doel. Mariëtte rent voor de derde keer op rij mee in team #168 van Sparkles. Ze weet het zeker: in het basiskamp ligt de sleutel voor het succes van Roparun.

Het basiskamp vormt echt de stille kracht

“Het werk in het basiskamp moet je liggen, hoor”, productowner Mariëtte van teams Shopaholics doet mee als loper in team #168 en heeft ervaren hoe waardevol het basiskamp is voor het hele Roparunteam. “Super veel bewondering voor hen! Je opereert in een soort bubbel binnen de Roparunbubbel. Je krijgt vrijwel niets mee van de festiviteiten langs de route en tegelijk is het continue hectisch.”

Het basiskamp staat nooit lang op dezelfde plaats. Dus het is dag en nacht opbouwen en afbreken, steeds verbinding houden met de chauffeurs en de navigatie. Ondertussen komen er vermoeide lopers en fietsers binnen om te eten en te herstellen.

“Ik vind het zo knap hoe ze in het basiskamp de rust bewaken en ons in de watten leggen, een oase van aandacht en rust voor je maken. Vorig jaar waren er meiden mee die super lief optraden. In het busje en in het basiskampzelf. Echt behulpzaam en helemaal gericht op het naar de zin maken van de lopers en de
fietsers. Zorgzaamheid ten top!”

Waar had je als loper het meeste aan?

“Effectief waren dat de massages. Maar uiteindelijk was het ook de wetenschap dat je even kan bijtanken. En niet alleen met een snelle banaan of een handje noten, maar met echt goed eten. Lekker en voedzaam. Niet te veel en niet te weinig. Helemaal afgestemd op wat jij op dat moment nodig hebt.”
“De basiskampcrew let goed op je. Want vaak heb je geen honger als je na je etappe de bus in stapt. Maar je moét eten, drinken en rusten anders houd je het niet vol. Je loopt per persoon ruim anderhalve marathon in 48 uur. Dat vraagt zoveel van je lichaam.”

“En slapen. Ja, dat moet ook. En dat is wel een dingetje. Je slaapt per shift maximaal één tot anderhalf uur. Elke tien minuten langer slapen is een wereld van verschil. Dat snappen ze in het basiskamp en ze faciliteren je dus maximaal. Echt petje af!”

“Ook voor de fietsers heb ik trouwens veel bewondering en respect. Je moet weten dat elke loper rent met een fietser voor en een fietser achter. Zij zijn je navigator en coach tegelijk en ze rijden in shifts van vijf uur. Dat vraagt echt veel zitvlees en dienstbaarheid. De voorste fietser bepaalt de route, maar de loper bepaalt in zekere zin het fietstempo. De fietsers stemmen continue af. Want de ene loper heeft aanmoediging nodig en de ander rent het beste in stilte. Echt teamwork!”

Hoe bereid jij je voor?

“Met name de laatste weken voor de run eet ik wat gezonder en drink ik geen alcohol. Mijn basisvoorbereiding bestaat uit twee tot drie keer per week hardlopen. En we trainen elke vrijdag met het team.

“Daarnaast deden we een drie-keer-zeven-kilometer tijdens een reguliere werkdag. Dat was zwaar afzien en een hele goede simulatie van de Roparun zelf. Je wisselt hardlopen dan af met een paar uur ‘gewoon werken’. Je gaat op en af en je wordt stijf, maar dan moet je nog een ronde rennen. Fysiek en mentaal vond ik ‘m waardevol.”

“Hetzelfde geldt voor de tien Engelse mijl die we samen op het circuit van Zandvoort liepen. Die race volbrengen, geeft je een extra boost. Het is een fijn en noodzakelijk tussenstation. Want je moet weten of je lijf het aankan en je moet weten of je geest het aankan. Ook van elkaar. Want op je tanden bijten. Doorzetten. Daar komt het straks op aan.”

“We hebben inmiddels ook een etappe van 5 uur nagebootst. Inclusief navigatie, auto en fietsers. Zo bouwen we vertrouwen op richting de Roparun zelf.”

Wat verwacht je van deze editie van Roparun?

“Ik hoop dat het weer een hele leuke, toffe beleving wordt. Het grappige eraan is dat je jezelf en elkaar zo tegenkomt. Je verlegt je grenzen fysiek en mentaal. Het doet wat met je flexibiliteit en je teamspirit om zo intensief met elkaar om te gaan. Je gaat de schaamte voorbij als je opgepropt met elkaar in een busje zit. Je moet je aanpassen en dingen van elkaar slikken.”

“Vooraf vind ik dat spannend. Tegelijk: tot nu toe is het zo gezellig en echt heel leuk geweest. Het samen doorzetten, de overwinning die je met elkaar behaalt. Emoties schieten alle kanten op onderweg. Ja, Roparun heeft echt veel impact. Je komt op een ander level van verbondenheid met je collega’s. Het geeft zoveel voldoening. Dit is echt samen nieuwe herinneringen maken.”

Zie je ergens tegenop?

“Ja. Ik weet dat het goed komt qua team en qua verzorging. En toch vind ik het spannend. Wat gaan we tegenkomen onderweg? Blijven we allemaal heel? Hoe reageer ik deze keer op het verlies van tijdsbesef na het nachtlopen? Dat soort dingen schieten wel door mijn hoofd.”

Hoe typeer je de stemming in het team?

“Iedereen heeft er onwijs veel zin in. De nieuwe mensen in het team zijn nu echt opgetogen, nieuwsgierig en enthousiast. We tellen de dagen af. Ik ben er nu alweer trots op dat we dit als Sparkles doen. Dat het bedrijf dit faciliteert en dat we samen zoveel geld ophalen voor het goede doel. Alle voorbereidingen, de hele organisatie, we doen het in Sparklesstijl en dat vind ik mooi. De betrokkenheid is groot. Ook van de collega’s die niet meelopen. We hebben prijzen bij elkaar gesprokkeld, loten verkocht en met elkaar een hele feestelijk middag gehad. Onze ambitie om 40.000 euro op te halen gaan we zeker waarmaken. De teller staat al ver boven de 33.000 euro.”

Doe nog snel een donatie!

Kijk snel hoe jij Roparun en team #168 kunt steunen want dat is makkelijker en leuker dan je denkt. Doe een donatie!